"bezpłatny materiał szkoleniowy - wyłącznie do użytku wewnętrznego"

RÓWNOWAŻENIE HYDRAULICZNE INSTALACJI


       

I. WSTĘP

Uzyskanie komfortowego klimatu wewnątrz pomieszczenia, przy jednoczesnym zminimalizowaniu kosztów ogrzewania i występujących problemów z eksploatacją systemu grzewczego jest zasadniczym celem w projektowaniu instalacji centralnego ogrzewania, ciepłej wody i klimatyzacji. Powyższy cel pozwalają teoretycznie osiągnąć nowoczesne technologie. Należy rozumieć tu systemy regulacji i nadzoru, które dają możliwość poprawy komfortu cieplnego przy równoczesnym obniżeniu zużycia energii cieplnej głównie dzięki zastosowaniu techniki mikroprocesorowej. Praktycznie warunki niezbędne do optymalnego funkcjonowania układów j.w. w rzeczywistości występują dość rzadko przez co nawet najnowoczeniesze układy nie zawsze spełniają pokładane w nich nadzieje. Przesył energii w instalacjach odbywa się za pośrednictwem ciepłej lub zimnej wody (układy kliatyzacji). Gdy przepływy w instalacji są zakłócone, niemożliwa jest efektywna praca regulatorów. Nawet gdyby regulatory strefowe odpowiedzialne za komfort cieplny wybranych pomieszczeń otworzyły całkowicie otworzyły swoje zawory regulacyjne nie mogłyby skompensować niedostatecznego przepływu w tych strefach. Efektem tego jest niższy komfort cieplny wybranych pomieszczeń. Wspólny dla całej instalacji regulator centralny nie może działać efektywnie w instalacji, która jest niejednorodna. Gdy instalacja grzewcza jest niezrównoważona hydraulicznie nie występuje wspólna zależność między temperaturą wody zasilającej instalację, a temperaturą zewnętrzną (krzywa grzewcza). Oznacza to, że każde pomieszczenie ma inne warunki regulacji. Nasuwa się stąd wniosek: w instalacji grzewczej woda musi być rozprowadzona prawidłowo. Oczywistość tego wniosku jest niepodważalna, choć nie zawsze poświęca się mu dostatecznie dużo uwagi. Dwa odbiorniki ciepła, mające rożne moce, podłączone do wspólnej działki wymagają różnych przepływów nawet w instalacji dobrze zaprojektowanej. Problem zrealizowania w praktyce nastaw wstępnych zaworów równoważących lub kryz pozostaje zawsze nawet, jeżeli zostały one dobrane komputerowo. W trakcie wykonywania instalacji, wprowadzane są często zmiany w stosunku do projektu powodują automatyczne dezaktualizowanie przeprowadzonych wcześniej obliczeń. Tak więc, przeprowadzenie precyzyjnych obliczeń staje się pracą daremną ponieważ stają się one niepożyteczne, gdyż nie jesteśmy w stanie zapewnić odpowiednich warunków do skorzystania z nich w praktyce. W Polsce mimo wyposażenia instalacji i systemów w najnowocześniejsze nawet urządzenia nie dają one satysfakcjonujących rezultatów. Można ocenić, że mniej niż połowa instalacji grzewczych i tylko jedna trzecia systemów klimatyzacyjnych spełnia swoje funkcje prawidłowo zapewniając właściwy komfort, przy racjonalnym zyżyciu energii. Uważne analizy pracy instalacji grzewczych i klimatyzacyjnych pozwalają dostrzec występowanie w nich następujących problemów.

  • nieosiąganie żadanej temperatury w pomieszczeniach przy wystąpieniu dużych zmiennych obciążeń,
  • stałe utrzymywanie się temperatury w pomieszczeniu wokół zadanej wartości, nawet jeżeli udaje się uzyskać żadaną jej wartość, mimo zastosowania najnowocześniejszych układów regulacji. Występuje to zwykle przy niskich i średnich obciążeniach instalacji,
  • brak możliwości wykorzystania w całości zainstalowanych źródeł energii nawet jeżeli ich moc jest wystarczająca do pokrycia obciążenia, szczególnie podczas dużych obciążeń w fazie rozruchu.

Instalacje grzewcze wytwarzają także nieprzyjemne hałasy na które bardzo często uskarżają się lokatorzy budynków. W systemach klimatyzacji występujące znaczne wahania temperatury nawiewanego powietrza są powodem stworzenia znacznego dyskonfortu. Lodowaty podmuch powietrza zaś w cieplejszym klimacie stwarza zjawisko "Lata zewnątrz a zimy wewnątrz". Powyższe niedomagania są często postrzegane jako nie do usunięcia i których nie da się poprawić. Utrzymywanie takiego stanu dodatkowo bardzo drogo kosztuje ponieważ niezrównoważona hydraulicznie instalacja jest w stanie zużywać nawet do 35-45% więcej energii niż instalacja w której przeprowadzona została regulacja hydrauliczna. W układzie budowy człowieka przecież mózg także nie może pracować wydajnie, jeśli "pompka-serce" nie funkcjonuje prawidłowo i rozdział (układ krążenia) nie jest właściwy. Powyższe czynniki są podstawą do postawienia diagnozy podjęcia dalszych badań oraz podjęcia środków zaradczych. Rozdział czynnika w instalacjach hydraulicznych odbywa się poprzez odpowiedni rozpływ ciepłej lub zimnej wody. Kwestia uporządkowania tego rozpływu ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania całości systemu.

II. KONSEKWENCJE NIEZRÓWNOWAŻENIA INSTALACJI.

Nadprzepływ a powstawanie podprzepływów.
Instalacja wyposażona w zawory termostatyczne teoretycznie powinna się zrównoważyć hydraulicznie sama, gdyż zadaniem powyższych zaworów jest nastawienie przepływu na żądaną wartość. Praktycznie tak się nie dzieje, ponieważ różnice w mocach grzejników powodują znaczne zaburzenia rozpływów. W układzie dwóch grzejników jednego o mocy około 600-700 W a drugiego - 2200-2300 W podłączonych do wspólnej działki (pionu) praktycznie instalatorzy montują zwykle tę samą średnicę zaworów termostatycznych na wszystkich grzejnikach. Straty ciśnienia na grzejnikach są przeważnie pomijalne a przepływy przez nie są ograniczone tylko spadkiem ciśnienia. W układzie identycznych zaworów przepływy w obydwóch grzejnikach są takie same. Tak więc, przepływ, który uzyskaliśmy jako odpowiedni dla grzejnika o mocy 2200-2300 W stanowi on jednocześnie około 500% wartości nominalnego przepływu grzejnika o mocy 600-700 W. Popularny zawór termostatyczny Dn 15 steruje pracą grzejnika o mocy nawet 5500 W (przy Dp=10 kPa, Kv=0,75, DT=20 K). Biorąc sytuację, iż taki sam zawór steruje równolegle grzejnikiem o mocy 500 W powstaje bardzo duży niepożądany nadprzepływ (stosunek mocy 11:1). Ponadto często występującą sytuacją jest pozostawienie przez wykonawcę instalacji grzewczej zaworów termostatycznych w stanie pełnego otwarcia. W takiej sytuacji przy ograniczeniu maksymalnego sumarycznego przepływu dla całej instalacji nadprzepływy spowodują wystąpienie podprzepływów w innych częściach, uniemożliwiając tym samym uzyskanie tam żądanej temperatury. Obniżenie temperatury pomieszczeń w okresie po godzinach urzędowania w budynkach przeznaczonych na czasowy pobyt ludzi umożliwi zaoszczędzenie znacznych ilości energii. Powyższy zabieg pozwalają zrealizować nowoczesne regulatory posiadające funkcję obniżeń nocnych umożliwiającą w wybranym okresie doby (osobno dla różnych dni tygodnia) obniżyć temperaturę o kilka stopni w porze wieczornej i nocnej a następnie podnieść temperaturę przed samym rozpoczęciem urzędowania. Powyższa funkcja jednak nie daje spodziewanych efektów bez zrównoważenia hydraulicznego instalacji. Podgrzew w godzinach rannych po obniżeniu nocnym stanowić może poważny problem w instalacji niezrównoważonej, gdyż większość zaworów termostatycznych jest otwarta. Stanowi to przyczynę powstawania nadprzepływów powodujących powstawanie nieprzewidzianych strat ciśnienia w wybranych rurociągach, co w następstwie zmniejsza przepływ w pozostałych odcinkach rurociągów. Rurociągi o zmniejszonym nie otrzymują dostatecznej ilości wody dopóki pozostałe zawory termostatyczne nie wrócą do swojego normalnego położenia. Występuje wtedy nierównomierny rozruch całej instalacji utrudniający działanie regulatora w źródle ciepła i wykluczający jakąkolwiek optymalizację regulacji.

Nadprzepływ a uzyskanie żądanej temperatury wody zasilającej.
Podczas podgrzewu porannego nadprzepływ staje się przyczyną niedopasowania źródła ciepła do instalacji grzewczej. Można rozważyć tu dwa typowe przykłady.

Rys.1: Sprzęgło hydrauliczne łączące kilka obwodów do źródła ciepła - układ hydraulicznej wajchy pompowej.

Jeżeli w systemie jak na rys.1 przepływ w instalacji QB jest większy od przepływu źródła ciepła QA, to przepływ różnicowy będzie cyrkulować w sprzęgle w kierunku ZY. Powyższe oznacza, iż w węźle Z utworzył się punkt zmiwszania powodujący spadek temeratury wody zasilania - QB. Maksymalna temperatura wody otrzymywanej przez instalację jest niższa od maksymalnej temperatury wody źródła ciepła (wymiennika ciepła lub kotła). Ponieważ moc zainstalowanego źródła ciepła nie może być w pełni wykorzystana instalacja wewnętrzna jest trudna do rozruchu. Pewnym rozwiązaniem jest zastosowanie dodatkowego źródła w systemie grzewczym, w celu zwiększenia przepływu QA próbując w ten sposób dopasować go do przepływu QB. Powyższe rozwiązanie jest kosztowne zarówno pod względem inwestycyjnym jak i eksploatacyjnym ze skutkiem okresowego spadku sprawności układu.

Rys. 2: Układ rozpływów w zamkniętej pętli.

W przypadku układu pokazanego na rysunku 2, istniejące nadprzepływy powodują w instalacji odbiorczej cyrkulację w spince BC, od punktu B do punktu C. Utworzony jest przez to punkt zmieszania w węźle oznaczony jako A. Powstaje zjawisko zasilania ostatniego obwodu z własnego powrotu co jest z kolei powodem jego pracy w szczególnie złych warunkach. Niektóre osoby próbują rozwiązać powyższy problem przez zastosowanie zaworu zwrotnego na rurociągu BC tworząc tym samym kolejny problem, gdyż pętla staje się otwarta i pompy źródła ciepła, przejdą do pracy szeregowej z pompami instalacji, powodując tym samym niestabilność w niektórych sekcjach regulowanej instalacji. Nasuwa się wniosek, że przepływy powinny być ograniczone do wartości projektowanych na maksymalne obciążenie. Gdy powyższe nie zostanie spełnione to wystąpią problemy z rozruchem instalacji, właściwą dystrybucją czynnika. Znajdzie to swoje odzwierciedlenie w zaniżeniu temperatury wody co będzie znaczącym utrudnieniem w uzyskaniu żądanej temperatury we wszystkich sekcjach pomieszczeń budynku.

Stałoprzepływowość instalacji.
Powstawanie nadmiernych spadków ciśnienia w rurociągach a dalej obniżenie się ciśnienia dyspozycyjnego w odległych sekcjach sieci jest spowodowana nadprzepływem w dowolnym elemencie instalacji stałoprzepływowej. Każdy zwiększony wydatek pompy obiegowej prowadzący do rozlegulowania przepływów i niemożności odbioru całej mocy zainstalowanego źródła ciepła jest spowodowany każdorazowego wzrostu całkowitego przepływu ponad wartość projektowaną.

Rys. 3: niezrównoważenie sieci dystrybucji.

Zmiennoprzepływowość instalacji.
Duże obciążenia cieplne powodują problemy z podprzepływem w nieuprzywilejowanych obwodach. Podczas rozruchu systemu tj. podgrzewu rannego, zawory regulacyjne bardzo często są w stanie pełnego otwarcia. Przy projektowaniu te zawory zostały z reguły przewymiarowane ponieważ wobec aktualnych typoszeregów Kv/Dn dokładny ich dobór bywa rzadko możliwy. Jest to powodem wystąpienia w niektórych sekcjach grzewczych nadprzepływów powodujących powstanie podprzepływów w innych sekcjach układu. Niedopasowanie przepływów na połączeniach stanowi uniemożliwienie uzyskania żądanej temperatury wody zasilającej. Powoduje to wydłużenie i znaczące utrudnienie w fazie rozruchu systemu. W efekcie powyższego rozruch musi się rozpoczynać wcześniej niż powinien. Niektóre przedsiębiorstwa instalacyjne podejmują próby złagodzenia tego problemu poprzez instalowanie dodatkowych źródeł ciepła )kotłów, wymienników), pomimo istnienia zainstalowanej mocy i tak już większej od zapotrzebowania na ciepło obiektu. Przy zmiennoprzepływowym układzie instalacji równoważenie hydrauliczne powinno być przeprowadzone w/g warunków projektowych. Zaistnienie zmienności przepływów jest głównie spowodowane pracą dwudrogowych zaworów regulacyjnych. Konstrukcja tych zaworów umożliwia na przepuszczanie tylko tyle wody, ile jest niezbędne w celu uzyskania żądanej temperatury. Teoretycznie spoglądając na powyższe zjawisko wydawać by się mogło, że równoważenie hydrauliczne instalacji przebiega automatycznie. Rzeczywistość jednak wygląda trochę inaczej. Podczas pracy instalacji pod dużymi obciążeniami z otwartymi w pełni zaworami regulacyjnymi (np. podgrzew ranny) jakakolwiek optymalizacja jest możliwa do zrealizowania tylko wówczas, gdy cała moc źródła jest w pełni dostępna dla systemu regulacji. We wszystkich powyższych przypadkach nadprzepływy są powodem hałaśliwej i nieprawidłowej pracy instalacji. Ulega także pogorszeniu stabilność regulacji a co za tym dalej idzie wzrost zużycia energii cieplnej. Konsekwencje niezrównoważenia hydraulicznego instalacji są zawsze uciążliwe w skutkach technicznych i ekonomicznych dla inwestora - niemożność uzyskania żądanej temperatury w niektórych sekcjach budynku przy przegrzaniu pozostałych a w rezultacie poniesienie zwiększonych kosztów ogrzewania.

Temperatura pomieszczeń a panujące przepływy czynnika grzewczego.
Pomieszczenia znajdujące się stosunkowo blisko źródła ciepła są przegrzewane, podczas gdy te bardziej oddalone są niedogrzane. W wypadku pracy instalacji pod dużymi obciążeniami cieplnymi powyższa różnica staje się jeszcze bardziej widoczna. Zakładając, że dobór grzejników w instalacji został prawidłowo przeprowadzony a regulator pogodowy w źródle ciepła steruje temperaturą wody zasilającej w funkcji temperatury zewnętrznej temperatura wody jest stała i jednorodna np. 20°C pod warunkiem, że projektowana ilość wody dociera do wszystkich grzejników. Przy innych rozpływach jak powyżej temperatura w pomieszczeniach zmienia się w/g wykresu przedstawionego na rysunku 4.

Rys. 4: Rozkład temperatury w pomieszczeniu w funkcji temperatury zewnętrznej i przepływu.

Powyższy schemat obrazuje, iż nadprzepływ nie ma dużego wpływu na temperaturę w pomieszczeniu, dopóki nie spowoduje hałaśliwej pracy instalacji. Pomieszczenie co prawda ulegnie przegrzaniu o około 1-2°C, ale użytkownik stosunkowo szybko zaakceptuje tę sytuację mimo, że w celu obniżenia temperatury w pomieszczeniu będzie się ratował otwierając okno a tym samym tracąc energię cieplną i zwiększając koszty ogrzewania.

III. ŚRODKI ZARADCZE STOSOWANE PRZEZ UŻYTKOWNIKÓW INSTALACJI.

Zwiększenie hydraulicznej wysokości podnoszenia pompy w źródle ciepła.
Wielu projektantów i firm instalacyjnych popełnia błąd instalując większe pompy niż wymagają tego straty hydrauliczne instalacji grzewczej. Po zainstalowaniu takiej pompy przepływ w sekcjach nieuprzywilejowanych wzrośnie lecz pomieszczenia uprzywilejowane staną się niemożliwe do kontrolowania. Jest to powodem zwiększenia łącznego przepływu w instalacji, pogłębiając tym samym niedopasowanie przepływów źródła ciepła, sekcji i działek instalacji oraz grzejników. Stanowi to uniemożliwieniem przesłania całej mocy zainstalowanego źródła ciepła. Temperatura wody zasilającej sekcje pomieszczeń nieuprzywilejowanych będzie niższa od projektowanej nawet gdy otrzymają one żądany przepływ. Ponadto dodatkowym efektem ubocznym zainstalowania większej pompy jest hałaśliwa praca instalacji przez co zmniejsza się komfort mieszkańców wprowadzając dodatkowo niepotrzebne decybele.

ZWIĘKSZENIE HYDRAULICZNEJ WYSOKOŚCI PODNOSZENIA POMPY POGŁĘBIA TYLKO PROBLEMY, KTÓRE PIERWOTNIE MIAŁO ROZWIĄZAĆ.

Podniesienie temperatury wody zasilającej instalację.
Powyższy zabieg realizowany poprzez podniesienie krzywej grzewczej na regulatorze pogodowym w źródle ciepła jest złym rozwiązaniem prowadzącym do znacznego przegrzania sekcji pomieszczeń uprzywilejowanych wraz z pogorszeniem jakości regulacji. Grzejnik dobrany na warunki projektowe temperatur 85/60°C, powinien przy ok. 50% obciążeniu cieplnym być zasilany wodą o temperaturze 55°C. Jeśli podniesiona zostanie temperatura o 5°C to dla tych samych warunków regulacji, zawór regulacyjny powinien przymknąć się mocniej kompensując tym samym wzrost temperatury czynnika grzewczego. Przy wcześniejszej pracy zaworu przy pełnym ciśnieniu dyspozycyjnym, teraz będzie on pracował prawie stale w pozycji bliskiej całkowitego zamknięcia. Będzie to praca zaworu w dolnym zakresie regulacji co jest pogorszeniem stabilności jego regulacji.

Instalowanie zaworów regulacyjnych na wszystkich grzejnikach.
Powyższy zabieg jest nieskuteczny przy pracy instalacji z dużym obciążeniem cieplnym. Zawory regulacyjne potrzebują wtedy pełnego przepływu dla jak najszybszego podniesienia temperatury w pomieszczeniu. Zamykanie zaworów termostatycznych latem, a pełne ich otwieranie zimą jest działaniem błędnym i niekorzystnie wpływa na pracę całej instalacji. Sposobem wyeliminowania powyższego zjawiska jest ograniczenie przepływów do wartości projektowanych stosując odpowiednią nastawę wstępną. W systemach klimatyzacyjnych natomiast czujnik temperatury powietrza wlotowego może sterować zaworem regulacyjnym podczas niewłaściwej temperatury w pomieszczeniu. Przy samym rozruchu instalacji klimatyzacyjnej wpływ tego czujnika jest znikomy ponieważ rzeczywista temperatura pomieszczenia znacząco różni się od niezbędnej temperatury powietrza wlotowego do rozruchu, która jest zadana. Tylko podczas unormowanej pracy układu czujnik taki może ograniczyć efekty hydrauliczne złego ustawienia zadanej temperatury.

Stosowanie w systemach grzewczych pomp o zmiennej wydajności.
Coraz bardziej popularne staje się stosowanie pomp o zmiennej wydajności zakładając, że stosowanie ich zmniejsza koszty energii elektrycznej pompowania. Energia pompowania zależy od iloczynu wysokości hydraulicznej podnoszenia pompy H i jej wydajności Q. Iloczyn H i Q bardzo szybko się zmniejsza w warunkach szybkiego zmniejszenia obu tych czynników. Wydajność pompy maleje wraz z obciążeniem a wysokość podnoszenia nawet wzrasta przy stałej prędkości obrotowej. Przy niskim obciążeniu, gdy wydajność pompy zmaleje można zmniejszyć jej wysokość podnoszenia ponieważ większość zaworów termostatycznych jest w stanie prawie całkowitego zamknięcia. Słowo "większość" stanowi tutaj właśnie klucz problemu ponieważ jeżeli jeden grzejnik, leżący blisko pompy kontynuuje pracę z pełną mocą grzewczą w sytuacji gdy pozostała reszta pracuje z niskim obciążeniem - niedopuszczalne jest zmniejszenie wysokości podnoszenia pompy. Również dobór, dla takiego odbioru zaworu regulacyjnego w źródle ciepła na warunki pracy z niższym ciśnieniem dyspozycyjnym (przy małych obciążeniach cieplnych systemu) jest kwestią wręcz niedopuszczalną ponieważ zawór ten będzie przewymiarowany na normalne warunki pracy wykazując złą jakość regulacji oraz dodatkowo będzie stanowić znaczne utrudnienie rozruchu systemu grzewczego budynku. Znaczna część energii pompowania, która nie jest stratą przechodzi do wody, w formie ciepła. Oszczędności kosztów pompowania, wynikające ze stosowania pomp o zmiennej wydajności w większości przypadków nie przekraczają 1% łącznego zużycia energii przez całą instalację. Powyższy 1% stanowi zysk pomijalny porównując go z faktem podniesienia średniej temperatury pomieszczenia o 1°C oznaczający zwiększający zużycie o ok. 7-10% energii więcej. Stosowanie pomp o zmiennej wydajności nie rozwiązuje problemu hydraulicznego niezrównoważenia instalacji mimo, że ze względów jest to zabieg technicznie pożądany. Zmienna wysokość podnoszenia pompy nie zmieni źle ustawionych rozpływów, gdyż i tak one pozostaną na takim samym proporcjonalnym poziomie. Nadal pozostaną w jednych częściach systemu grzewczego budynku nadprzepływy a w innych - podprzepływy. Zrównoważenie hydrauliczne instalacji jest konieczne niezależnie od tego czy pompa o zmiennej wydajności jest w niej zastosowana czy też nie.

IV. WNIOSKI.

Dla uzyskania hydraulicznego i termicznego układu jednorodności instalacji a także dla stworzenia odpowiednich warunków do wykorzystania przez nią całej zainstalowanej w źródle ciepła mocy należy ją koniecznie zrównoważyć hydraulicznie. Powyższa kwestia jest jeszcze ciągle niedoceniana. Efektem powyższego niedoceniania jest istnienie wciąż jeszcze niewiele instalacji i systemów zrównoważonych hydraulicznie. W ubiegłych latach, w epoce dobrobytu i tanich nośników energii taki stan nie mógł dziwić ponieważ nikt nie liczył się z kosztami ogrzewania.
Po wejściu w życie nowego Prawa Energetycznego i uwolnienie cen energii w grudniu 1997 roku należałoby podjąć jak najszersze działania dla zmniejszenia kosztów ogrzewania w jak najkrótszym czasie, żeby pozwoliły one zapracować sama na siebie w następnych latach ze zmniejszonych kosztów ogrzewania.
Takim zabiegiem termorenowacji obiektów w zakresie instalacji sanitarnych jest właśnie przeprowadzenie jej regulacji hydraulicznej z zastosowaniem zaworów podpionowych i nie tylko. Wzrastają także obecnie wymagania odnośnie komfortu cieplnego, mikroklimatu panującego w pomieszczeniach oraz racjonalnego użytkowania energii cieplnej narzucając coraz to szersze wymagania dla instalacji. Brak jest możliwości spełnienia tych wymagań przez instalacje przewymiarowane ponieważ one stanowią każdorazowo wiele dodatkowych problemów. Powodują one często zwiększenie przepływu całkowitego poprzez powstawanie nadprzepływów w jednej sekcji instalacji, które z kolei wywołują podprzepływy w innej. Oznacza to nie tylko wzrost kosztów pompowania ale i przy dużych obciążeniach - brak możliwości spożytkowania całej mocy zainstalowanego źródła ciepła. Przy średnich obciążeniach instalacje przewymiarowane wywołują natomiast konieczność zwiększenia mocy źródła ciepła poprzez włączanie dodatkowych modułów, w stosunku do tej, która normalnie byłaby potrzebna dla przeniesienia aktualnych mocy i przepływów. Dla poprawienia komfortu cieplnego pomieszczeń i uzyskania znaczących oszczędności energii należy przeprowadzić całkowite zrównoważenie hydrauliczne instalacji. Dla zapewnienia jednorodności systemu grzewczego należy zrównoważyć ze sobą zarówno przepływy w instalacji jak i w źródle ciepła. Zapewnienie odpowiednich przepływów w każdych innych warunkach niż projektowane uzyskamy poprzez zrównoważenie instalacji odbiorczej systemu. Także program rządu Rzeczypospolitej Polskiej jest ustawiony pro ekologicznie na zmniejszenie zużycia energii cieplnej poprzez stosowanie zabiegów związanych z pracami termorenowacyjnymi budynków zarówno ich struktury budowlanej jak i systemu grzewczego wraz ze źródłem ciepła.


Przedsiębiorstwo Consultingowo-Handlowe "AS"
82-300 Elbląg
ul. Skrzydlata 28
tel. (55) 2325172
fax (55) 2326595
BROEN VALVE Group
BALLOREX®